नेपाली समाज र युट्युबरमाथि दिल निशानीको प्रहारः ‘राजेन्द्र खड्गीले हस्तमैथुन गरेको भीडीओमा ७ मिलियन भ्युज !

काठमाडौँ — लेखक तथा स्तम्भकार दिल निशानी मगरले सामाजिक सञ्जालमा एक लामो र व्यङ्ग्यात्मक स्ट्याटस लेख्दै अहिलेको नेपाली सामाजिक–राजनीतिक अवस्थामाथि गहिरो टिप्पणी गरेका छन्। उनले यो पुस्ता ‘लोकप्रियतावाद’को नशामा डुबेको र तथ्यभन्दा ‘भाइरल’ हुने मानसिकताले देशलाई नै बर्बादीतर्फ धकेलेको आरोप लगाएका छन्।

मगरले आफ्नो स्ट्याटस पत्रकार टंक दाहाललाई सम्बोधन गर्दै सुरु गरेका छन्। उनले लेखेका छन्, ‘हाम्रा नेताहरू जिमेल आइडी खोल्न पनि जान्दैनन्, तपाईंले जस्तो भर्चुअल रियालिटी र अग्मेन्टेड रियालिटी पनि जान्दैनन्। यिनीहरू भैंसी गोठालाका छोराहरू हुन्। त्यसैले अब यिनीहरू माथि दया गरेर साइबर आक्रमण बन्द गरौँ, साइबर बुलिङ रोकौँ।’

उनले हालको ‘डिजिटल संस्कृतिमा’ ज्ञानभन्दा भाइरल हुने क्षमता ठूलो मानिने प्रवृत्तिप्रति तीव्र आलोचना गरेका छन्। ‘अब छोरीलाई ज्वाइँ खोज्दा पनि भाइरल छ कि छैन भन्ने प्रमाण चाहिन्छ,’ उनले व्यङ्ग्य गर्दै लेखेका छन्, ‘धेरै भ्युज, लाइक र कमेन्ट बटुल्न सक्ने मानिस नै आज महान् कहलिन्छ।’

मगरले नेपाली युट्युबर र कन्टेन्ट क्रिएटरहरूको ट्रेन्डमाथि पनि प्रहार गरेका छन्। उनले उदाहरण दिँदै भनेका छन्, ‘केही दिनअघि खलनायक राजेन्द्र खड्कीले सानै उमेरमा हस्तमैथुन गरेको भनी खुलासा गरेका थिए, जसको भ्युज सात मिलियन कटेको थियो। यही नै हाम्रो ‘कन्टेन्टको स्तर’ हो।’

मगरले ऐतिहासिक दृष्टान्तहरू जोड्दै ‘भ्रम’ कसरी समाज र युद्धको कारण बन्न सक्छ भन्ने व्याख्या गरेका छन्। उनले अमेरिकाको टोंकिन खाडी घटना (१९६४) स्मरण गर्दै भनेका छन्, ‘झुटा रिपोर्टका कारण अमेरिकी सेना भियतनाम युद्धमा फस्यो र तीस लाख मानिसको ज्यान गयो।’

त्यसै सन्दर्भमा उनले महाभारत र हालको जेनजी आन्दोलनबीच समानता देखाउन खोजेका छन्। ‘कुरुक्षेत्रको युद्ध जस्तै, जेनजी आन्दोलनका क्रममा पनि भ्रम फैलाउने ‘दुर्योधन जस्ता युट्युबर’ हरू नै विनाशको कारण बने,’ उनले लेखेका छन्।

मगरले नेपाली समाज र नेताहरू आर्थिक रूपमा स्वतन्त्र नभएकै कारण वैचारिक रूपमा पनि स्वतन्त्र हुन नसकेको तर्क गरेका छन्। ‘नेताको पछि नलागे बिरामी पर्दा एम्बुलेन्स आउँदैन, घरमा खानेपानी र बिजुली जडान पनि नेताको कृपामै हुन्छ’ उनले वास्तविक्तालाई प्रष्ट पार्दै भनेका छन्, ‘कोही रहरले पार्टिको झोले भएको छैन, प्रणालीले नै त्यसो बनाएको हो।’

उनका अनुसार, जो मानिस आर्थिक रूपमा स्वतन्त्र हुँदैन, त्यो वैचारिक रूपमा पनि स्वतन्त्र हुँदैन। उनले नेपालका नेताहरू विदेशी शक्तिको दलाल बनेको पनि प्रष्ट पारेका छन्। ‘हामीलाई डलर चाहिएको छ, त्यसका लागि विदेशीका दलाल बन्न बाध्य बनाइएको छ,’ मगरले लेखेका छन्।

मगरले अमेरिकादेखि भारत, युरोप र दक्षिण एसियासम्मका बेरोजगारी र भ्रष्टाचारका सन्दर्भ उल्लेख गर्दै नेपालले पनि त्यसै समस्याको सामना गरिरहेको बताएका छन्। उनले लेखेका छन्–‘नेपालको समस्या आतंकवाद, गृहयुद्ध वा दंगा होइन — बेरोजगारी र भ्रष्टाचार हो।’

उनले जेनजी आन्दोलनले देशमा नयाँ ऊर्जा भरे पनि अब भ्रम होइन, समाधानमुखी रचनात्मक सोच आवश्यक रहेको बताएका छन्। ‘यदि हामीले भ्रमको खेती रोकेनौं भने भोलि नेपाल पनि सिरिया, गाजा वा युक्रेनजस्तै बन्न सक्छ,’ मगरले टंक दाहाललाई चेतावनी दिँदै भनेका छन्, ‘त्यो दिन तपाईंको युट्युब च्यानल सब्स्क्राइब गर्ने कोही पनि जीवित रहने छैनन् — संभवत म पनि।’

उनको यो पोस्ट सामाजिक सञ्जालमा तीव्र गतिले भाइरल भइरहेको छ। धेरैले यसलाई आधुनिक लोकप्रिय संस्कृति र डिजिटल भीड–मानसिकतामाथि गरिएको गहिरो व्यङ्ग्यका रूपमा व्याख्या गरेका छन्।

यस्तो छ दिल निशानीको फेसवुक स्ट्याटस

हाम्रा नेताहरू जिमेल आइडी खोल्न पनि जान्दैनन्, तपाईंले जस्तो भर्चुअल रियालिटी र अग्मेन्टेड रियालिटी पनि जान्दैनन्। यिनीहरू प्रायः सबै भैंसी गोठालाका छोराहरू हुन्। त्यसैले अब यिनीहरू माथि दया गरेर साइबर आक्रमण बन्द गरौँ होला। साइबर बुलिङ् रोकौँ। नेपालमा सबैजनालाई ध्रुव राठी र टंक दाहाल जस्तो बन्नु परेको छ। पीएचडी होल्डर विज्ञहरूको ज्ञान काम नलाग्ने भइसकेको छ। जसरी हुन्छ, धेरै भ्युज, लाइक र कमेन्ट बटुल्न सक्ने मानिस सबैभन्दा सक्षम र महान कहलिएको छ। अब छोरीलाई ज्वाइँ खोज्दा पनि भाइरल छ कि छैन भन्ने प्रमाण पेश गर्नु पर्ने स्थिति आएको छ। त्यस कारण तपाईं जस्तो फ्याक्ट चेकमा पोख्त मानिसले इन्टरनेटमा देखा परेका यस्ता लोकप्रियतावादको खेतीलाई उम्रिन दिनु हुँदैन। नेपाली युट्युबरका कन्टेन्टहरू पक्कै पनि हेर्नुहुन्छ होला। केही दिन अघि नेपाली चलचित्रका खलनायक राजेन्द्र खड्कीले सानै उमेरमा हस्तमैथुन गरेको खुलासा गरेका थिए, जसको भ्युज सात मिलियन कटेको थियो।
अमेरिकी जहाजहरू माथि उत्तर भियतनामबाट आक्रमण गरिएको भनेर नौसेनाले पेन्टागनलाई झुटो रिपोर्ट दिएका कारण सन् १९६४ मा टोंकिन खाडी (Gulf of Tonkin Incident) काण्ड घटेको थियो। त्यही झुटो रिपोर्टका कारण अमेरिकी सैनिकहरूलाई भियतनाम युद्धमा प्रत्यक्ष सहभागी हुन प्रेरित गरेको थियो। उक्त युद्धमा तीस लाख मानिसहरूले ज्यान गुमाएका थिए। कुरुक्षेत्रको महायुद्ध सुरु हुनु भन्दा अगाडि कौरव र पाण्डवबीच भ्रमको खेती भएको थियो। दुर्योधनले द्रौपदीलाई नङ्ग्याएर अपमानित गर्ने प्रयास गरे र त्यसको आरोप पाण्डवहरू माथि थोपार्न खोजे। जेनजी आन्दोलनको क्रममा जति पनि भौतिक तथा मानवीय क्षति भयो, त्यसो हुनुको प्रमुख कारण पनि दुर्योधन जस्ता युट्युबरहरूले फैलाएको झुटो भ्रम नै थियो। डिभी कसरी भर्ने भनेर ज्ञान बाँड्ने अमेरिकी–रिटर्नी झापाली भाइदेखि लिएर खच्चडको जस्तो टाउको भएको भाग्य न्यौपानेहरूले भ्रमको बिस्कुन नै सुकाएका थिए। एनजिओ, आइएनजिओबाट आउने डलरले मात्रै देश बर्बाद हुँदैन, युट्युबरहरूको खातामा आउने डलरबाट, मोनिटाइज भएका फेसबुक र टिकटकर इन्फ्लुएन्सर हरुको खातामा आउने डलरबाट पनि देश बर्बाद हुन सक्छ।
तपाईं सफ्टवेयर इन्जिनियर डेभलपर हुनुहुन्छ, अफिसमा काम गर्दा Debugging complex code ले धेरै दुख दिन्छ होला। त्यसैगरी, नेपालका नेताहरूलाई राज्य सञ्चालन गर्न थुप्रै Geo-political complex हरुले दुख दिन्छन्। छिमेकी देश चीन र भारतलाई मिलाएर लैजानु पर्ने चुनौती छ। जसरी डिस्कोर्ड प्रधानमन्त्री शुशिला कार्कीलाई Barbara Foundation मिलाएर लैजानु पर्ने बाध्यता छ, त्यसरी नै नेताहरु लाई एकनाथ ढकाललाई सभासद बनाउनु पर्ने बाध्यता छ। हो, त्यसका अलवा नेपालमा पार्टीका झोलेहरू छन्। तर तिनीहरूलाई परिस्थितिले पार्टीको झोले बनाएको हो। नेताको पछि नलागे बिरामी पर्दा एम्बुलेन्स आउँदैन, घरमा खानेपानी र बिजुली बत्ती जडान गर्न पनि नेतालाई नै भन्नु पर्छ। छोराछोरीलाई छात्रवृत्तिको कोटा पार्न नेताहरूलाई नै विन्ती चढाउनु पर्छ। नेताको पावर नलगाएसम्म कर्मचारीले वृद्ध भत्ता समयमा नै वितरण गर्दैनन्। कोही रहरले पार्टिको झोले भएका छैनन्, देशको मेकानिजमले नै जनतालाई पार्टीको झोले बन्न बाध्य बनाएको छ। नेपाली जनताहरू आर्थिक रूपमा स्वतन्त्र छैनन्। जो मानिस आर्थिक रूपमा स्वतन्त्र हुँदैन, त्यो मानिस वैचारिक रूपमा पनि स्वतन्त्र हुन सक्दैन। जसरी लाखौँ नेपालीहरूलाई अमेरिकाको नागरिकता लिनु पर्ने बाध्यता बनेको छ, त्यो पनि आर्थिक रूपमा स्वतन्त्र नभएकै कारण हो। तर जति स्वतन्त्रताको गफ गरे पनि आजको अमेरिकामा डोनाल्ड ट्रम्पको विचार भन्दा फरक विचार राख्नेहरूको हातखुट्टामा फलामको सिक्री बाँधिएको हुन्छ। र “go back to you country” भन्दै आमा चकारी गाली गर्छन्। यसरी हेर्दा स्वतन्त्रताको मानक पनि देश अनुसार फरक–फरक हुने गर्दछ।
सबै देशमा आ–आफ्नै किसिमका समस्याहरू छन्। नेपालको समस्या कस्तो छ भन्ने कुरा मुख्य हो। नेपालको समस्या आतंकवादको होइन। नेपालको समस्या साम्प्रदायिक दंगाको होइन। नेपालको समस्या गृहयुद्धको होइन। नेपालको समस्या खाद्य संकटको होइन। नेपालको समस्या सैन्य कूको होइन। नेपालको समस्या भू–राजनीतिक तनावको होइन। नेपालको समस्या रेसिजमको पनि होइन। नेपालको समस्या भनेको जम्मा जम्मी बेरोजगारी र भ्रष्टाचारको हो, जुन समस्या आजको विश्वमा जताजतै छन्। प्रतिस्पर्धात्मक बजारमा देखिएका extractive industries को kickbacks, Global Supply Chains भित्रका broker–agent commission जस्ता कुराहरूले नेपाली नेताहरूलाई जनताको सेवकभन्दा विदेशीको दलाल धेरै बनाएको छ। हामीलाई विदेशी उत्पादनका सामाग्री किन्न डलर चाहिएको छ, त्यसका लागि यो वा त्यो बहानामा डलर पाईने देशको दलाल बन्नु परेको छ। भारतमा नरेन्द्र मोदी बडो सादगी छन्, तर यिनले पनि निरव मोदी र विजय माल्याहरूलाई दलाली गर्न खटाएका छन्। स्पेन, इटाली जस्ता युरोपेली देशमा युवा बेरोजगारी दर तीस प्रतिशत नजिक रहेको छ। नेपालको करिब एघार प्रतिशत जति हो। दक्षिण एसियाली देशहरूमा नेपालमा मात्रै अमन चयन छ। जेनजीले जे गर्नु गरिसके।निकै मज्जाको काम गरे। तर अब हाम्रो आन्तरिक समस्याहरूको समाधान कसरी गर्ने भन्ने विषयमा आक्रमक हैन, रचनात्मक हुनु जुरुरी देखिएको छ। भ्रमित कुराहरूको संप्रेषणले भोलि देश गाजा, सिरिया, युक्रेनजस्तो अन्तर्राष्ट्रिय युद्धमा फस्यो भने हाम्रो भूमी अर्को नागासाकी र हिरोसिमा बन्न सक्छ। त्यसबेला तपाईंको युट्युब च्यानल सब्स्क्राइब गर्नेहरू कोही पनि जीवित रहने छैनन् । संभवत म पनि मरिसकेको हुनेछु।
उही तपाईको फ्यान!

प्रतिक्रिया

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

लोकप्रिय

ताजा अपडेट